جستارهای فلسفه دین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری دانشگاه شهید مطهری، تهران، ایران.

2 استاد گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه امام صادق، تهران، ایران.

10.22034/philor.2022.555081.1400

چکیده

"الاهیات اولویت" عنوانی است که برای نظامِ الاهیاتی ابوالحسین بصری در بررسی مسئله­ی فعل الاهی یا مسئله­ی عام­تری که امروز با عنوان "خدا و جهان" شهرت یافته است، معرفی شده است. ابتناء الاهیات او بر نظریه­ی اولویتِ علّی-معلولی و نه ضرورت بود. او معتقد بود چون جهان، اشیاء و روابط درونِ آن مخلوق خدای مختار است، بنابراین روابطِ طبیعی و به عبارتی جریانِ علّیت در طبیعت، تنها اولویت­مند است؛ و لذا دو انگاره­ی ضرورت و تقارن­انگاری که از جانبِ مشائیان و اشاعره ارائه می­شد، ناصحیح خواهد بود. بر اساس الاهیات اولویت خداوند قادر است تا در تقدیم و تأخیر ایجاد جهان، انتخابِ حالت­ها و اشیاء ممکن برای وجودیافتگی، تنظیم مجدد یا تغییراتِ جریان­های طبیعی آزادانه اقدام کند. همچنین الاهیات اولویت تلاش می­کند تا سهم خدا، انسان و طبیعت را در فاعلیت محفوظ نگه دارد. تبیین مواردی چون معجزه، کرامت، استجابت دعا، فسخ عزائم و بسا بداء در الاهیات بصری نشان می‌دهد که نظم و اختیار انسان و طبیعت بنابر روال طراحی شده از جانب خداوند عمل می­کند؛ ولی در عین حال خداوند می­تواند بنابر حکمت­هایی و از آن جمله آشکارگی قدرت و اختیار خویش در جهان دخالت کند. الاهیات بصری توانست با ارائه­ی تحلیل­های کلامی از مشیِ فلسفی راهی نوین برای دفاع از مدعیات متکلمان ایجاد کند. همین امر در ادوار پسین مورد استقبالِ ابن­ملاحمی، فخر و حمصی رازی، خواجه نصیر طوسی، علامه حلّی و دیگرانی قرار گرفت؛ و اساس نظام­های کلامی ایشان را بنیان نهاد. بسیاری از تعاریف و تحلیل­های رایج از معنای وجوب و امکان، نحوه­ی جریانِ علّیت در عالَم، تبیین امرٌبین­الامرین در حل جبر و تفویض، معجزات و نظائر آن و بالاخره حل مسئله­ی شر از آثار و پسامدهای الاهیات اولویت بصری است.

کلیدواژه‌ها

  1. ابن­خلکان.احمدبن­محمد: بی­تا، وفیات الاعیان و انباء ابناءالزمان، تحقیق: احسان عباس، بیروت: دارالفکر.
  2. ابن­مرتضی.احمدبن­یحیی: 1961، طبقات معتزله، تصحیح: هیلموت ریتر و آلبرت دیتریش، ویسبادن: نشر فرانزشتاینر.
  3. احسائی.ابن­ابی­جمهور: 2013، مجلی مرآةالمنجی فی الکلام و الحکمتین و التصوف، اشراف: زابینه اشمیتکه و تحقیق: رضا یحیی­پور، قم: جمعیة ابن­ابی­جمهوراحسائی لإحیاءالتراث.
  4. ارسطو: 1984، الطبیعة، ترجمه: حنین بن اسحاق، تدوین و تعلیقه: ابوالحسین بصری، تصحیح: عبدالرحمن بدوی، قاهره: هیئة المصریة العامة للکتاب.
  5. اشعری.ابوالحسن: 1955الف، کتاب اللمع فی الرد علی اهل الزیغ و البدع، تصحیح: حموده غرابه، مصر: شرکت مساهمة مصریة.
  6. اشعری.ابوالحسن: 1955ب، اشعری.ابوالحسن: 1995ب، استحسان الخوض فی علم الکلام، رجوع و مقدمه: محمدولی الاشعری القادری، بیروت: دارالمشاریع.
  7. اشعری.ابوالحسن: 1980، مقالات الاسلامیین و إختلاف المصلّین، تصحیح: هلموت ریتر، ویسبادن: انتشارات فرانز استینر.
  8. اشمیتکه.زابینه: 1378، اندیشه­های کلامی علامه حلّی، ترجمه: احمد نمایی، مشهد: بنیاد پژوهش­های اسلامی آستان قدس رضوی.
  9. اشمیتکه.زابینه: 1386، مواجهه قرائیم با تفکر ابوالحسین بصری بر مبنای مجموعه فرکویچ در سن­پترزبورگ، ترجمه: محمدکاظم رحمتی، مجله هفت آسمان، شماره 33، صفحه 171 تا 192.
  10. افندی.عبدالله: 1431، ریاض­العلماء و حیاض­العقلاء، تحقیق: احمدحسینی اشکوری، بیروت: مؤسسه تاریخ العربی.
  11. انصاری.حسن: 1395، میان کلام و فلسفه، تهران: انتشارات رایزن.
  12. بحرانی.کمال­الدین میثم بن میثم: 1434، قواعدالمرام فی علم­الکلام، کربلاء: عتبه حسینی.
  13. بصری.ابوالحسین: 2006، تصفح الادلة، تحقیق: ویلفرد مادلونگ و زابینه اشمیتکه، ویسبادن: هارازویت.
  14. حلّی.حسن بن یوسف (علامه): 1384، تسلیک النفس الی حضیرة القدس، تحقیق: فاطمه رمضانی، قم: مؤسسه امام صادق (علیه­السلام).
  15. حلّی.حسن بن یوسف (علامه): 1386، معارج الفهم فی شرح الیاقوت، تحقیق: محمد نجفی زنجانی، قم: الشریف الرضی.
  16. حلّی.حسن بن یوسف (علامه): 1433، کشف المراد فی شرح تجریدالاعتقاد، تصحیح: حسن حسن­زاده آملی، قم: مؤسسه نشر اسلامی.
  17. خطیب بغدادی.احمدبن­علی: 1417، تاریخ بغداد، تحقیق: مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  18. ذهبی.محمدبن­احمد: 1413، الإعلام بوفیات الأعلام، تحقیق: ربیع ابوبکر عبدالباقی، بیروت: مؤسسه الکتب الثقافیه.
  19. رکعی.محمد و رسول رضوی: 1394، نقد انگاره­ی تأثیرپذیری علامه حلّی از ابوالحسین بصری، نشریه کلام اهل­بیت (علیهم­السلام)، شماره 1، صفحه 115 تا 134.
  20. شهرستانی.محمدبن­عبدالکریم: 1375، کتاب الملل و النحل، تخریج: محمدبن فتح­الله بدران، قاهره: مکتبة الانجلوالمصریه.
  21. صدرا.محمد: 1981، الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة، بیروت: درالإحیاءالتراث­العربی.
  22. الصفدی.صلاح­الدین­خلیل­: 1401، الوافی بالوفیات، تحقیق: هیلموت ریتر، بیروت: دارالنشر فرانزشتاینر.
  23. طوسی.نصیرالدین (خواجه): 1405 الف، مصارع المصارع، تحقیق: حسن معزی، قم: کتابخانه آیت­الله مرعشی.
  24. طوسی.نصیرالدین (خواجه): 1405 ب، تلخیص المحصل، بیروت: دارالاضواء.
  25. فخررازی. محمد: 1413، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، تحقیق:محمدتاریه غرب، قاهره: مکتبة مدیولی.
  26. فخررازی.محمد: 1407، المطالب العالیة من العلم الالهیة، تحقیق: حجازی سقا، بیروت: دارالکتب العربی.
  27. فخررازی.محمد: 1411، کتاب المحصل، تحقیق: حسین اتای، عمان: دارالرازی.
  28. فخررازی.محمد: 1433، تفسیر الکبیر المشهور بمفاتیح الغیب، مقدمه و تحقیق: خلیل عیس، بیروت: دارالفکر.
  29. فخررازی.محمد: 1986، الاربعین فی اصول الدین، قاهره: مکتبة الکلیات الازهریه.
  30. فخررازی.محمد: 1989، القضا و القدر، تصحیح: محمد بغدادی، بیروت: دارالکتب العربی.
  31. فخررازی.محمد: 2015، نهایة العقول فی درایة الاصول، تحقیق: سعیدعبداللطیف فودة، لبنان: دارالذخائر.
  32. لاهیجی.عبدالرزاق: 1396، شوارق الالهام فی شرح تجرید الکلام، تحقیق: اکبر اسدعلیزاده، تهران: مرکز علوم و فرهنگ اسلامی.
  33. ملاحمی خوارزمی.محمود: 1386، کتاب الفائق فی اصول­الدین، تحقیق و مقدمه: ویلفرد مادلونگ و مارتین مکدرموت، تهران: مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه آزاد برلین.
  34. ملاحمی خوارزمی.محمود: 1979، المعتمد فی اصول­الدین، تصحیح و مقدمه: ویلفرد مادلونگ و مارتین مکدرموت، لندن: الهدی.
  35. ملاحمی خورازمی.محمود: 1387، تحفة المتکلمین فی الرد علی الفلاسفه، تصحیح و مقدمه: حسن انصاری و ویلفرد مادلونگ، تهران: مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
  36. ولفسن.هری اوسترین: 1368، فلسفه علم کلام، ترجمه: احمد آرام، تهران: انتشارات الهدی.