مهدی حسینزاده یزدی؛ علیاکبر احمدی افرنجامی
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 1-17
چکیده
ویتگنشتاین در فقرات پایانی تراکتاتوس از وجود امر ناگفتنی سخن میگوید که خود را نشان میدهد. اراده و سوژة مرید در آموزههای ویتگنشتاین متقدم در زمرة ناگفتنیها قرار میگیرد. ویتگنشتاین در یادداشتها، از سوژه با چهار عنوانِ سوژة متفکر، سوژة شناسا، سوژة متافیزیکی، و سوژة مرید سخن میگوید. سوژة مرید متفاوت از دیگر عناوین تبیین ...
بیشتر
ویتگنشتاین در فقرات پایانی تراکتاتوس از وجود امر ناگفتنی سخن میگوید که خود را نشان میدهد. اراده و سوژة مرید در آموزههای ویتگنشتاین متقدم در زمرة ناگفتنیها قرار میگیرد. ویتگنشتاین در یادداشتها، از سوژه با چهار عنوانِ سوژة متفکر، سوژة شناسا، سوژة متافیزیکی، و سوژة مرید سخن میگوید. سوژة مرید متفاوت از دیگر عناوین تبیین میشود. سوژة مرید امری استعلایی و حامل خیر و شر است و بدون آن اخلاق معنا نمییابد. میتوان گفت اراده، سوژة مرید، و ارادة بیگانه یا خدا بیشترین نقش را در اخلاق ویتگنشتاینی بازی میکنند. با این حال ابهامات قابل توجهی در این مفاهیم وجود دارد. این نوشتار در پی آن است تا در مسیر روشنسازی این مفاهیم در آموزههای ویتگنشتاین مقدم قدم بردارد.
زهرا محمودکلایه؛ رضا اکبریان؛ محمد سعیدی مهر؛ رضا اکبری
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 87-104
چکیده
یکی از اساسیترین مسائل آگوستین در طول حیات فکریاش، یافتن پاسخ این مسئله است که چه چیز وصول بشر به حکمت حقیقی و سعادت را این چنین دشوار و در مواردی غیر ممکن ساخته است. پاسخ وی را میتوان در یک کلمه خلاصه کرد: «گناه». به همین جهت او درصدد برمیآید تا با ارائة دو اصل بنیاد، ایمان و لطف، مشکل گناه را در بشر حل کند تا مسیر دستیابی ...
بیشتر
یکی از اساسیترین مسائل آگوستین در طول حیات فکریاش، یافتن پاسخ این مسئله است که چه چیز وصول بشر به حکمت حقیقی و سعادت را این چنین دشوار و در مواردی غیر ممکن ساخته است. پاسخ وی را میتوان در یک کلمه خلاصه کرد: «گناه». به همین جهت او درصدد برمیآید تا با ارائة دو اصل بنیاد، ایمان و لطف، مشکل گناه را در بشر حل کند تا مسیر دستیابی به حقیقت را بر وی هموار سازد. اما باور او به «گناه ذاتی» که مبنایی برگرفته از متن مسیحیت است، وی را در حل این مشکل با دشواریهایی مواجه میسازد. به اعتقاد آگوستین دو اصل ایمان و لطف در ارتباط با ارادة انسان معنا پیدا میکنند؛ این اراده، مطابق مبنای گناه ذاتی، ارادهای در گناه تلقی میشود و بنابراین بیش از آنکه بشر را به سمت خیر سوق دهد او را به سوی انتخاب شر میکشاند. بر این اساس بهنظر میرسد کسب فیضِ ایمان یا لطف از سوی چنین موجودی تا حد زیادی غیر محتمل خواهد بود؛ همین مطلب موجب ابهاماتی در دیدگاه آگوستین در این زمینه شده است. پژوهش حاضر بر اساس روش توصیفی- تحلیلی با تکیه بر تحلیل منطقی به بررسی این مطلب پرداخته است