نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکتری دین‌پژوهی، دانشگاه ادیان و مذاهب، عضو گروه عرفان اسلامی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی
چکیده
نصرحامد ابوزید با دل‌سپردگی به نظریات زبان‌شناسی و هرمنوتیکی، بر آن است تا با تأویل متجددانة قرآن، الفتی میان سنت و تجدد برقرار سازد. وی روش خود را یگانه روش فهم قرآن می‌داند که طی آن، قرآن مطابق با اوضاع زمانۀ خود تفسیر می‌شود. در این رویکرد برخی از آیات صرفاً شاهدی تاریخی و محکوم به فراموشی، برخی با قابلیت تأویل مجازی، و برخی نیز متونی با قابلیت توسعه‌اند. در این مقاله نظریات وی در باب وحی، احتساب قرآن به عنوان متنی تاریخ‌مند و محصولی فرهنگی، و اجتهاد پویا مورد بررسی قرار می‌گیرد. روش تحقیق تحلیلی و انتقادی است. منابع مورد استفاده نیز عبارت‌اند از کتاب‌ها، مقالات، و مصاحبه‌های انتشاریافته از ابوزید در نشریات و سایت‌های اینترنتی، کتاب‌ها و مقالاتی که در بررسی دیدگاه‌های ابوزید منتشر شده و منابعی که به نقد و بررسی استفاده از روش هرمنوتیکی در تفسیر قرآن پرداخته‌اند.
کلیدواژه‌ها
)