جستارهای فلسفه دین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای حکمت متعالیة دانشگاه اصفهان

2 دانشیار گروه فلسفه کلام دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه شیراز

http://dx.doi.org/10.22034/rs.2020.5557

چکیده

رویکرد حضرت علی (ع) در نهج­ البلاغه به آموزۀ عدل الهی و تفهیم آن بر اساس اسلوب منطقی و التفات به مواد و قالب‌ استدلال­های ایشان در تبیین این موضوع، مورد عنایت عدل‌پژوهان واقع نشده است. در کلام حضرت (ع) عدل تکوینی، بر محور توازن در عالم هستی استوار است که به اعتقاد ایشان علاوه بر غنای از تشریح، می­تواند به‌عنوان مقدمه­ای بارز در براهین وجودی استفاده شود. التفات حضرت به مسئلۀ عدل تشریعی نیز با تلویحی بر بعثت انبیاء و عدالت در تکالیف الهی قابل توضیح است. تناسب جزا و پاداش الهی با اعمال بشری و عدم تبعیض در این امر، در صورت تساوی استحقاقات نیز دو امری است که در پرتو آن، تبیین منطقی عدل جزایی میسر می‌شود. نوشتار حاضر با شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی علاوه بر ترسیم نمایی از رویکرد حضرت به مقولۀ عدل الهی در سه ساحت تکوین، تشریع و جزا، به عرضۀ صور و مواد استدلا­های ایشان نیز پرداخته است. نتایج این جستار حاکی از آن است که بیانات حضرت در این باب، مستدل، مبرهن و واجد ساختار و قالب متعارف منطقی بوده و به اعتقاد نگارنده در گشایش ابواب نوین در حیطۀ نهج‌الباغه‌پژوهی کارآمد است.
 

کلیدواژه‌ها

منابع
قرآن کریم.
ابن اثیر، علی بن محمّد (1965م). الکامل فی التاریخ. بیروت: دار صادر.
بحرانی، ابن میثم (1417ق).  شرح نهج‌البلاغه. ترجمۀ قربانعلی محمّدی مقدم. مشهد:  مجمع­البحوث اسلامیه.
جوادی آملی، عبدالله (1389). رحیق مختوم شرح حکمت متعالیه: بخش چهارم از جلد اول. قم: اسراء.
راغب اصفهانی، حسین­بن محمّد (1412ق).  المفردات فی غریب ­القرآن. تحقیق: صفوان عدنان داودی. بیروت: دارالعلم.
سبحانی، جعفر (1409ق).  الهیات و معارف اسلامی. ج 3-1. چ دوم. بی­جا:  مرکز جهانی علوم اسلامی.
سبزواری، ملاهادی (1377).  شرح منظومه، تصحیح و تعلیق آیت­الله حسن زاده آملی. تحقیق مسعود طالبی. ج 2. تهران: نشر ناب.
سید علوی، سید ابراهیم (1379). عدل الهی و عدالت بشری در نهج البلاغه. قم: بنیاد نهج البلاغه.
شریف رضی (1388).  نهج­البلاغه. ترجمۀ محمّد دشتی. تهران: پیام عدالت.
صدرالمتالّهین، محمّدبن ابراهیم (1981م).  الحکمه المتعالیه فی الاسفار الاربعه العقلیه. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
طباطبایی، سیّد محمّد حسین (1374). تفسیر المیزان. ترجمۀ سید محمّد باقر موسوی. قم: جامعه مدرسین.
علّامه مجلسی (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفاء.
فرامرز قراملکی، احد؛ درزی، قاسم (1392). «تأثیر پیش‌فرض‌های کلامی در تفسیر معنای عدل با تأکید بر معارف نهج­البلاغه». پژوهش­های نهج­البلاغه. ش 39. صص 28- 7.
فیاض لاهیجی (1383). گوهر مراد. تهران: نشر سایه.
فیومی، احمد­بن محمّد (1372).  المصباح المنیر. قم: دار الهجره.
قدردان قراملکی، محمّد حسن (1386). پاسخ به شبهات کلامی.دفتر اول: خداشناسی. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
مصباح یزدی، محمّدتقی (1389). آموزش عقاید. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
مطهری، مرتضی (1372). عدل الهی. تهران: صدرا.
مظفر، محمّدرضا (1387). منطق. ترجمۀ و اضافات: علی شیروانی. ج 1 و 2. قم: دارالعلم.
مکارم شیرازی، ناصر (1392). پیام امام امیرالمومنین(ع) شرح تازه و جامعی بر نهج­البلاغه. ج 7. قم: انتشارات امام علی بن ابی طالب.
موحد، ضیاء (1393). درآمدی به منطق جدید. چ دهم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
هادوی­نیا، علی­اصغر (1389). «عدالت اجتماعی- اقتصادی از دیدگاه نهج‌البلاغه».  مطالعات تفسیری. ش 2. صص 88 - 65.