نسبت زبان و امر واقع در فلسفه، به‌طورکلی، و در فلسفۀ زبان، به طور خاص، مباحث معناشناسی و نظریۀ دلالت را پیش می‌کشد. هر رویکرد فلسفی به پدیدۀ تنوع و کثرت ادیان باید به این مباحث زبان‌شناسانه نظر داشته باشد. نظریه‌های دلالت و معنایی که در باب امر متعالی در خصوصِ مسئلة تنوع دینی برگرفته می‌شوند، باید به‌گونه‌ای باشند که تمامیت و سازگاری آن نظریه را مخدوش نسازد. تعارض گزاره‌های ادیان و زبان متفاوت در سخن گفتن از امر متعالی در پدیدۀ تنوع دینی یکی از مهم‌ترین مسائل فلسفی است که دیدگاه‌های گوناگون سعی در تبیین معقول آن دارند، به‌نحوی‌که بتوانند هم از وجود اصل امر متعالی و هم وحدت آن و هم امکان گفتارهای متفاوت و بلکه متعارض از آن واقعیت دفاع کند. در این مقاله می‌کوشیم با تحلیل پیش‌فرض‌های زبانی در باب امر متعالی در موضوع تنوع دینی، به بررسی مقایسه‌ای دو روایت اسطوره‌ای هیک و استعاری برن از کثرت‌گرایان معاصر بپردازیم.
The relation between language and the transcendental in the religious diversity problem; a critical study
نویسندگان [English]
mahdi akhavan
چکیده [English]
The relation between language and fact in philosophy, generally, and in philosophy of language, particularly, raises issues in semantics and reference theory. Every philosophical approach to the phenomenon of diversity and the plurality of religions should consider these linguistic issues. The reference and semantic theories that are chosen to deal with religious diversity problem shouldn’t undermine the integrity and consistency of the theory. The incompatibility among religious propositions and different language of religions to talk about the transcendental is one of most important philosophical problems of which different approaches try to offer a reasonable explanation, in such a way that they could defend the existence of the transcendental, its unity, and the possibility of different, event incompatible, words on this reality, simultaneously. Analyzing the linguistic presuppositions of the transcendent in the religious diversity problem, we attempt to study Hick’s two mythical narratives and Byrne’s metaphorical narrative of contemporary pluralism, comparatively.
کلیدواژه‌ها [English]
language, Religion, Religious diversity, Pluralism, Hick, Byrne
هیک، جان (1382). بُعد پنجم، ترجمه بهزاد سالکی، تهران: قصیده‌سرا.
Boyd, R. (1979). ‘Metaphor’ and Theory Change, what is ‘Metaphor’ a metaphor for? In Metaphor and Thought, Ortony, A. (ed), Cambridge: Cambridge University Press.
Byrne, Peter (1995). Prolegomena to Religious Pluralism, London: Macmillan.
Byrne, Peter (2004). It Is Not Reasonable to Believe that Only One Religion Is True, in Contemporary Debates in Philosophy of Religion,Michael Peterson & Raymond. J.Vanarragon (eds.), USA: Blackwell.
Hick, John (1989). An Interpretation of Religion, London: Macmillan.
Hick, John (1989) (1993). Disputed Questions in Theology and the Philosophy of Religion, New Haven: Yale University Press.
Hick, John (2001). Dialogues in the Philosophy of Religion, New York: Palgrave.
Hick, John (1985). Problems of Religious Pluralism, London, Macmillan,
Fogelin, R. (1988). Figuratively Speaking, New Haven: Yale University.
Goodman (1976). The Language of Art, Indianapolis: Hackett.
Lycan, William (2000). Philosophy of Language, A Contemporary Introduction, Routledge: London.
Locke, John (1937). An Essay Concerning Human Understanding, Book III, 16 in Great Books of the Western Word, London: William Benton Publisher.
Searl, J.R. (1979). ‘Metaphor’ in J. Searle, Expression and Meaning, Cambridge: Cambridge University Press.
Stiver, Dan (1996). The Philosophy of Religious Language, sign, Symbol, and Story, USA: Blackwell.
Ward, Keith (1990). ‘Truth and the Diversity of Religions’, Religious Studies, 26.
Wynn, Mark (1995). ‘Religious Language’ in Componian Encyclopedia of Theology, Byrne, P. and Houlden, L. (eds.). London: Routledge.
ابتدای صفحه